سکوت خدا ...

بدون شرح ...

بهانه ی انتظار ...

همیشه آسمون آبی نیست.   

اونه که آسمونو آبی می کنه .                                            

گاهی بعضی از عصرها، ابرهای زیادی

توی آسمون حیاط جمع میشن و من ،

دلم خیلی می‌گیره ...

اگه عروسکم رو دختر همسایه گرفته

باشه، گریه هم می کنم .       

آروم و یواشکی ...،و دلم می‌خواد مامان

زودتر از همیشه، از سر کار برگرده تا همه

 چیز خوب شه.

هی به آسمون نگاه می‌کنم و از خدا

می‌خوام مامانو  زودتر به خونه برسونه...

 فکر می‌کنم گاهی عروسک مامان هم ، 

گم می‌شه.

یا کسی به زور، از اون می‌گیره . شاید

هم دست عروسکش کنده می شه...            

آخه نمی‌دونم چی، مامانو  این‌قدر غمگین

می‌کنه،که بعضی از عصرها ، خیلی دلش                   

می‌گیره وبه آسمون نگاه می‌کنه و از خدا

چیزی می‌خواد...   

انگار می‌خواد  که کسی بیاید...

کسی که آسمون ابری رو آفتابی می‌کنه ...

و  اشک های مامانو ... پاک...

من دلم می‌خواد بدونم اون کیه؟ اونوقت از اون می‌خوام،

مواظب همه عروسک‌ها باشه....

خدای مهربانی ها ...

خدای من نه دور کعبه است 

نه در کلیسا 

نه در معبد 

خدای من همینجاست 

کنار تمام دلواپسی هایم ، بغض هایم ، خنده هایم 

خدای من ، مرا از آتش نمی ترساند  

ام------------------------------------ا

می ترساند مرا از شکستن دلی ...

اشک آوردن به چشمی ...

نا حق کردن حقی ... 

خدای من می بیند مرا 

" هر جا که باشم می فهمد مرا با هر زبانی که سخن می گویم 

خدای من حواسش در همه احوال به من هست "

خدای من مرا از هیچ نمی ترساند 

جز " بی فکر سخن گفتن " و " رنجاندن دلی "

خدای من ...

" خدای تمام مهربانی هاست ... "

اثر انگشت ...

اگر ذره بین نگاه قوی باشد 

در نمام صفحه های ورق خورده زندگی اثر انگشت آن دیده می شود 

چه بچه گانه است که فکر می کنیم 

همه اش را به تنهایی ، رنگ کرده ایم ...

کتاب سرنوشت ...

کتاب سرنوشت برای هر کس چیزی نوشت 

نوبت به ما که رسید قلم افتاد ...

دیگر هیچ ننوشت خط تیره گذاشت و گفت : تو باش اسیر سرنوشت !

. 

.

.

کاش میدانستم کیست ...

کاش میدانستم کیست 

آن که هر شب برایت 

دست قلاب میگیرد 

تا هر شب ، خواب را از چشمانم بپرانی

دیواری کوتاهتر از خواب های من نیافتی 

لعنتی 

.

.

.

میتوان زیبا زیست ...

میتوان زیبا زیست...

نه چنان سخت که از عاطفه دلگیر شویم،

نه چنان بی مفهوم که بمانیم میان بد و خوب!

لحظه ها میگذرند

گرم باشیم پر از فکر و امید...

عشق باشیم و سراسر خورشید...

سفید بودن دفتر نقاشی

معلم به خاطر سفید بودن

دفتر نقاشیم

مرا تنبیه کرد

اما من 

خدایی را کشیده بودم 

که میگفتند دیدنی نیست 

خدایا . . .

خدایا

لیست نعمت هایت را ورق می زنم

تمامی ندارد !

تا آخر عمر بدهکارت هستم . . .